توی بیمارستان مدنی یا حتا اواخر آبان در امام رضا لود بیمار کرونایی واقعاً کم بود، خیلی کم! در اورژانس بیمارستان کودکان کلی بچه‌ی دبستانی و کوچکتر داریم که تیپیک علایم کرونا هستند و همگی از یه بچه‌ی دیگه علامت‌دار شده‌اند! بچه‌های زیر ۱۲ سال!
قدرت واکسن رو میشه به وضوح دید! قدرت علم رو!
۱- متأسفانه یا خوشبختانه اتندی که این ۸ روز در بخش خون باهاشون بودیم، صبح زود ویزیت می‌کردند و می‌رفتند و ما کلاً بیکار بودیم!
امروز از حدود ۹ تا ۱۱:۳۰ بیکار بودیم و با فاطمه پیاده راه افتادیم و رفتیم سمت تربیت (از بیمارستان کودکان) تو راه با هم راجع به مسائل مختلف حرف زدیم و مخصوصاً یکی از دوستانمون که این اواخر خیلی محل صحبت بود و به نظر ما زندگی خودش رو با دست خودش نابود کرد.
۲- سر همین دوستمون با مامان و بابا که حرف می‌زدم گفتم «خیلی خوشحالم که خیلی خوشگل نیستم!». یه جمله‌ای هم بود -احتمالا از شوپنهاور یا نیچه- که وقتی خانمی زیباست به خاطر زیباییش محل توجه میشه و از رشد سایر جنبه‌های وجودیش چشم‌پوشی می‌کنه.
۳- سر همین دوستمون امروز که با فاطمه صحبتش بود فاطمه برگشت گفت: خوشحالم خیلی خوشگل نیستم! چشمام برق زد از این جمله‌ی مشترک! هیچوقت فکر نکرده بودم که روزی می‌فهمم خوشگلی زیاد می‌تونه نقطه‌ی ضعف و یا عامل بدبختی باشه!
- بالاخره یه جایی رو در تبریز پیدا کردم که نان روغنی‌هاش مثل نان‌های شهر ما هست! بعد ۶ سال! کافه‌ای دیشلمه در بازار تربیت!
کلی وقت و انرژی می‌ذاری تا مکانیسم فیزیولوژیک و پاتوفیزیولوژیک شرایط و اختلال خاصی رو بخونی، دوباره میخونی تا تو ذهنت بمونه و مرتب بشه و خلاصه نویسی هم می‌کنی که تثبیت بشه، فرداش دوباره یادت می‌ره چی‌چی بوده.
وقتی می‌فهمم یک بیمار -مخصوصاً وقتی جوان هست و یا کودک ه- مبتلا به سرطان هست دست و پام رو گم می‌کنم و واقعاً نمی‌دونم چطور برخورد کنم که حس بدی منتقل نشه به بیمار! و همین گم کردن دست و پا و مکث و حالت چهره‌ی نگرانم کاملاً اون حس بد رو منتقل می‌کنه به بیمار! حتا نمی‌دونم باید عادی و طبیعی برخورد کنم و یا حس همدلی رو بهش برسونم! وقتی که بیمار End Stage هست اوضاع وخیم‌تر هم میشه.
- من که می‌دونم چرا این دو هفته رو می‌خوام زودتر تموم بشه. .. و چرا نوت نمی‌نویسم..
تنها چیزی که در روابط و تعاملاتم می‌تونه شدیداً خرسندم کنه، دانش بالا و توانمندی فکری زیاد و اندیشه‌های عمیق فرد مقابلم هست. الهی بیش باد.
بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاریست
در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست
چه جای دم زدن نافه‌های تاتاریست
بیار باده که رنگین کنیم جامه زرق
که مست جام غروریم و نام هشیاریست
خیال زلف تو پختن نه کار هر خامیست
که زیر سلسله رفتن طریق عیاریست
لطیفه‌ایست نهانی که عشق از او خیزد
که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست
جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال
هزار نکته در این کار و بار دلداریست
قلندران حقیقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست
بر آستان تو مشکل توان رسید آری
عروج بر فلک سروری به دشواریست
سحر کرشمه چشمت به خواب می‌دیدم
زهی مراتب خوابی که به ز بیداریست
دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ
که رستگاری جاوید در کم آزاریست
فال حافظ یلدامون :)
- بمونه به یادگار که یلدای ۱۴۰۰، من کشیک بیمارستان قلب مدنی بودم. و چقدر مریض کم بود! انقدر که مردم مشغول هستند، دیگه وقتی نداشتند که الکی به اورژانس مراجعه کنند!
قلب تموم شد، با همه‌ی غر زدن‌های طول دوره، اما به نظرم خوب و لذت‌بخش و مفید بود برام! دلم نمی‌خواد تموم بشه، اما شد. از عملکردم ۱۰۰ درصد راضی نیستم، ولی تا حد خوبی خوشحالم!
شب امتحان، ثبت بشه که از صفحه ۱۱۸ شروع کردم و وقتی فصل تموم شد متوجه شدم که صفحه ۱۸۴ ه. انگلیسی، در یک ست مطالعه! امید است که یاد گرفته باشیم!
یکی از برنامه‌هام این ه که یه پیج بزنم و اطلاعات اشتباه همراهان بیمار رو که ناشی از عدم سواد سلامتی هست، پوشش بدم. یه کار حرفهای ه و نیاز داره به وقت برای طراحی مناسب و ... . یه پیج دیگه هم بزنم برای نوشتن درمان‌ها و ...؛ با اولویت اولی. تنهایی هم نمی‌شه. ولی کاش بتونم!
بعضی بیماری‌ها و رشته‌ها طوری‌اند که تو بخوای هم، نمی‌تونی مهربون و خوش‌برخورد بمونی! تنوع فرهنگی زیاد، سطح فرهنگی و اکادمیک متفاوت، سوال‌های زیاد همراهان بیمارها و اطلاعات اشتباهشون و اصرارشون بر نفهمیدن! و ...، مدنی و روتیشن قلب، علاوه بر سیستم نرسینگ مزخرفش، این خاصیت رو هم داشت!
