هم‌اتاقی‌ام بعد از دو روز مود پایین در نبود من و درخواست از من برای تنها نذاشتنش در برخی ایام، پیشنهاد داد فیلم twilight رو ببینیم. من که می‌دونستم یه فیلم تنیجری ه و دوستانمم موقعی که ما مقطع راهنمایی درس می‌خوندیم دیده بودنش، اما قبول کردم و گس وات؟ تا همین لحظه، ساعت 6:25 صبح، نشستم 5 قسمتش رو هم نگاه کردم نه که چون به ومپایر و گرگینه معتقدم، یا چون اون عشق آتشین تنیجری رو قبول دارم و لذت می‌برم، نه! بلکه سختمه پایانش رو ندانسته پرونده‌ای رو رها کنم و بالأخره یه پرونده‌ای باز شده تو مغزم!